„Historia mojej przestrzeni” to opowieść, w której pasja fotografowania wiąże się z codziennością siedemnastolatka. Nie jest to jednak zbiór fotografii reporterskich, a raczej pojedyncze „punkty”, które mogą być zarówno początkiem jak i końcem historii ukazywanej przez Bardiana. Cykl ten to połączenie dokumentu i fotografii plenerowej, w której różnorodność tematyczna nie dezorientuje odbiorcę, ale daje mu znaczne pole do interpretacji prezentowanych zdjęć. Ważną rolę odgrywa w nich światło, przestrzeń oraz kolor, które sprawiają wrażenie nierealności. Charakter fotografii często przywołuje skojarzenie z filmowym kadrem. Bardian znakomicie odnajduje się w szerokich planach i doskonale panuje nad kompozycją.
Augustyn Bardian ma 17 lat, interesuje się filmem i fotografią, na co dzień uczy się w technikum w klasie o profilu fototechnicznym. Mimo młodego wieku, jego prace zadziwiają konsekwencją, wyjątkową intuicją fotograficzną oraz szczególną umiejętnością budowania spójnych, kompletnych i domkniętych historii w jednym kadrze. Jak sam mówi, lubi, „kiedy zdjęcia zawierają w sobie wiele elementów (...) sprawia mi przyjemność, kiedy mogę każde z nich dopracować.”
„«Rutynowo fotografuję w myśli wszystko, co widzę» – słowa Minora White'a, amerykańskiego fotografa, niezwykle trafnie wyrażają nie tylko twórczość, ale i samą postać Augustyna Bardiana. Mimo młodego wieku osiągnął nad wyraz wysoki poziom analizy, zarówno tej mentalnej, jak i fotograficznej. Uczę Augustyna w technikum fotograficznym i z coraz większą fascynacją obserwuję jego dociekliwość świata, którą wyraża za pomocą własnego języka fotografii. Najważniejszymi elementemi owego języka są światło i precyzyjna kompozycja, które mogą przywodzić na myśl filmowe klatki. Plastyka zdjęć Augustyna, ale także jego skromność i pracowitość, to dowody, że mamy do czynienia z bardzo interesującym, młodym artystą”. (Jakub Kamiński)
Wystawa czynna będzie do 4 marca br.
Oto fotorelacja z wernisażu:
Kliknij tu..
